Dwudziestoletni Daniel zostaje warunkowo zwolniony z poprawczaka. Wyjeżdża na drugi koniec Polski, żeby pracować w stolarni, ale zaskakujący zbieg okoliczności i żart nagle wywracają jego życie do góry nogami. *** Film Boże Ciało wzbudził wiele emocji wśród polskich widzów. I choć był nominowany do Oskara (w kategorii: Najlepszy film międzynarodowy), a także nagradzany na wielu Festiwalach Filmowych w Europie, nie jest filmem łatwym w odbiorze. Przedstawiona historia inspirowana jest zdarzeniami prawdziwymi, dlatego nie można jej odczytywać jako kpiny z Kościoła czy sakramentów. To historia pogubionego chłopaka, którego poznajemy już jako mieszkańca Zakładu Poprawczego (co jednoznacznie wskazuje na trudną przeszłość i bagaż doświadczeń). Wybory, których dokonuje główny bohater (w tej roli świetny Bartosz Bielenia), należy według nas ocenić negatywnie. Daniel, podszywając się pod księdza katolickiego, często działa skrajnie: od działań pełnych dobra i pragnienia bycia blisko Boga, po czyny nieodpowiedzialne, niedojrzałe, grzeszne, świętokradcze czy bezmyślne. W jednej scenie widzimy, jak żarliwie modli się na różańcu, a w następnej bierze narkotyki i pije bez opamiętania. Postać głównego bohatera wpisuje się w słowa Papieża Franciszka z Amoris laetitia: "wszyscy jesteśmy złożoną mieszaniną światła i cienia" (Adhortacja Amoris laetitia, ROZDZIAŁ IV MIŁOŚĆ W MAŁŻEŃSTWIE, Wszystko wybacza, punkt 113).Wprawne oko wyłapie przebłyski dobra, doszuka się Bożej mocy mimo ludzkiej nieudolności czy niskich intencji, i znajdzie dla siebie morał. Proponujemy film Boże Ciało osobom, które lubią podejmować refleksję i dyskutować o tym, co trudne i kontrowersyjne, a jednocześnie potrafią szukać uniwersalnych prawd i wartości (nieraz trudno uchwytnych). Odsyłamy do krótkiego komentarza ks. Grzegorza Ogorzałka, autora vloga W koloratce: BOŻE CIAŁO - film o złożoności ludzkiej natury